Bepaald niet onze beste maand

Zoals door velen aangekondigd is er dan toch ook bij ons een dipje gekomen. Al vind ik het zelf een beetje klagerig klinken, bleek het in sommige ogen paradijselijke Aruba is niet altijd even prachtig…. Met het komen van de regens is het bij ons namelijk ook een beetje druilerig! Oktober kunnen we gerust afschrijven als een wat mindere maand in ons leventje hier.

The Weather

Het regende dus veel de afgelopen maand en de wind is tijdelijk zoek! De omslag van het weer heeft te maken met het switchen van warm naar koeler weer op het noordelijk halfrond en daarmee ontstaat het “orkaanseizoen”! Alhoewel wij eigenlijk van de orkanen zelf niet zoveel merken of meekrijgen heeft dat zeker gevolgen voor het weer hier. Die regens zijn wel een soort zegen voor het land, want het was aardig droog sinds april en inmiddels leven we weer even op een groen eiland! En zoals ze hier zeggen; “Regen? Dat noemen we mooi weer!”. Het zeewater stroomt de andere kant op, en neemt hele delen van de kust mee, en de temperatuur is weliswaar een paar graden gedaald, maar door de vochtigheid voelt het stevig warmer dan andere maanden! En door het ontbreken van de wind staat het kitesurfen ook op een wat lager pitje, maar dat was wel de minste van de zorgen!

De lebe-lebe vliegjes, vliegende mieren en muggen vieren weer hoogtij tot de grote frustratie van Jacomien! En zelfs ik begin die muggen (die lebe-lebe zijn altijd al vervelend!) behoorlijk irritant te vinden! Meestal heb ik er geen last van, maar nu lusten ze me wel! Zeker de keren dat het nog wel een beetje waaide is het bij zonsondergang nauwelijks te doen om zonder 50 muggen een kite in te pakken. Zelfs zandvlooien werden gesgnaleerd, maar die lijken ook weer verdwenen.
We vluchten vaak ’s avonds bijtijds naar binnen, maar ook daar weten ze ons goed te vinden….

Cat-wise

Met onze katten hebben we echt een verschrikkelijke (!!) maand achter de rug! (Ga gerust naar het volgende hoofdstuk als je hier niet zo goed tegen kunt) 3x ellende!

Begin oktober kwam onze jongste Arubaanse telg een avond niet meer thuis. Nu zijn we wel wat gewend met katten en hadden sterk de hoop dat ie de volgende ochtend weer vrolijk miauwend voor de deur zou staan. Toen we beide die ochtend verwachtingsvol richting de deur keken…. Geen Shinishi! Niet na fluiten, niet na roepen, achter geen deur te vinden… Nergens! Toen ik even later de ramen aan de voorkant open ging doen zag ik hem recht voor ons huis op de weg liggen…. Ik herkende hem meteen aan zijn kenmerkende staartje, nog vrijwel helemaal in tact, maar onmogelijk stil…. BOEHOEEEE, ons lieve kleine grijze monstertje!

Sage, een zusje van Shinishi en bij ons in huis genomen als tijdelijk opvang, ging het weekend daarna bij ons vandaan naar iemand die haar geadopteerd had. Een feestelijk feit! Het ging helemaal goed en zowel Sage als ook de nieuwe eigenaar waren heel gelukkig met de match. Bij ons voelde het extra leeg, maar he… dit gaat niet om ons! Een paar dagen later werden we gebeld dat waarschijnlijk haar rikketik niet helemaal goed was en het niet had gehaald….

Net toen we daar een beetje vrede mee hadden, was het afgelopen vrijdag nog een keer raak…. Onze good old grumpy grijsaard Dexter lag levenloos op het erf! In eerste instantie leek het erop dat hij ook een auto had proberen tegen te houden, maar na het betere recherchewerk en reconstructie van het gebeurde bleek hij door een dierlijk misdrijf aan zijn einde gekomen. Waarschijnlijk probeerde hij dapper ons huis te verdedigen tegen de zwerfhonden, maar moest het met de dood bekopen!

Work-wise

Jacomien heeft ook op haar werk de nodige frustratie en lokale praktijken te verduren. Er is weinig voortgang met de nieuwe Amerikaanse software die ze (reeds lang geleden) hebben gekozen voor het hele ziekenhuis. Na een lange strijd heeft de ziekenhuisapotheek kunnen aantonen dat het deel voor de medicatie (en het Nederlands systeem dat ze aanhangen) daarvoor niet geschikt is. Maar als de oplossing dan nabij blijkt door een ander stuk software aan te schaffen en te koppelen, wil de leverancier van het grote systeem ook weer niet makkelijk meewerken. Door die “status aparte” spelen er dan geruchten op dat “de apotheek steeds maar dwars ligt”.
Ze maakt in elk geval lange dagen en komt regelmatig met grote verhalen thuis.

House-wise

Dan als laatste is er van alles aan de hand met ons huis…. Ik had een lijst met tig punten aan Moko 50c, en al is er van alles toegezegd, verbetering is er nog niet!

De ergste problemen:
– De entree zijde van ons terrein staat vol met modder! Bij regen komt een heuse rivier door de poort bij ons de tuin in lopen vanaf de naast gelegen weg. We lopen inmiddels over bakstenen naar ons huis en terug naar de auto, want normaal lopen is er niet meer bij. Ons bezoek viel laatst in de modder…. Ja, dan schaam je je wel!
– Ons fijne zwembad is lek en kan al 2 weken niet gebruikt worden. Waarschijnlijk is het al veel langer lek, maar het viel wel extra op doordat er onlangs 1000 liter water per dag begon te “verdwijnen”!
– Constant verstoppingen, aan toilet en douche. Onze voeten en enkels zijn al maanden éxtra schoon na het douchen. Hahaha
– Tegels laten her en der los. In de badkamer is het echt voorzichtig doen. Een aantal tegels zit zo los, dat de schoonmaakster er niet meer aan durft te zitten.
– Airco in onze slaapkamer levert slecht werk…. And Aruban nights are hot! Toch maar even tijdelijk naar de logeerkamer verkast, dus eigenlijk te gast in ons eigen huis!

The positives

Om toch weer positief af te sluiten…
(Wat kennen jullie me toch goed, dat jullie gewoon doorlezen! Hihi)

Nieuwe baan!!
Yay! Ik ben 1 oktober begonnen bij een Amsterdams Werving en Selectie bureau met een enorme ambitie… En, uiteraard, op afstand!! Ik werd half september benaderd door een oud-collega en de eerste signalen klonken meteen goed! Afstand geen enkel probleem! Nice! En omdat het hier met de banen echt geen vaart loopt…. Zeer welkom!
Ik ben nu een dikke maand aan de slag. Super! Het viel de eerste weken echt weer een beetje tegen na 3 maanden vrijheid, maar de ik ben weer op stoom! Eerste beoordeling achter de rug…. Ik mag blijven!

Natuurlijk is het naast de frustratie voor Jacomien ook erg leuk op haar werk, omdat er genoeg te doen is met meer dan voldoende uitdaging! Ze komt niet snel in een ziekenhuis te werken waar ze zoveel aspecten van de zorg en zelfs de bijhorende politiek van dichtbij meemaakt! En door de grootte van het ziekenhuis staat ze ook in direct contact met erg veel mensen op de werkvloer en de verschillende afdelingen!

Sportief
Beachtennis gaat erg lekker! Jaap en ik zijn ongeslagen deze league (per kwartaal)! Dat mocht ook wel want misschien stonden we eigenlijk we een categorie te laag. Maar beide geen bijzondere prestaties in vorige league toen we nog niet samen speelden, tsjaaaa…..! En Jacomien gaat echt als een tierelier! Die speelt misschien zelfs topniveau volgende league in de singles! En ook in de doubles gaat ze erg goed met haar Arubaanse partner!
Ook het kitesurfen gaat met de keer beter! Ik begin een beetje te springen en mooie “gereden bochten” te maken, toeside begint heel aardig te lukken dus…. Volgende goal; Giben!

Komende week is het Aruba “Open”! Een Internationaal toernooi met veel velden en volgens horen zeggen erg gezellig! Zo gezellig dat men een leegte voelt als het een week later alweer over is!

Zitten we net weer in “the positive flow’…. Hebben we dat weer…. 😉