Werken op Aruba

Ayayayyyy…. Wat is het lang geleden dat ik iets geschreven heb op het blog… vooral niet dat we niks te vertellen hebben, of niks meemaken… maar gewoon druk met het leven alhier. Alweer 4 maanden! 😲 Jonge, wat gaat dat snel!

Er is hier weliswaar veel strand en er valt zeker genoeg te relaxen, maar uiteraard moet er ook brood op de plank komen. We worden met enige regelmaat vanuit Nederland gevraagd over “Jacomien, hoe bevalt je werk?”, “Hoe het er hier aan toe gaat” en “Koen, wat doe jij nu eigenlijk?”

Jacomien heeft het erg naar haar zin in het ziekenhuis. Volgende week start er nog een 3e ziekenhuisapotheker, waardoor er op volle kracht verandering doorgevoerd kan worden. Er zijn diverse projecten gaande waar ze flinke verbeteringen in de patientenzorg en veiligheid mee teweeg kunnen brengen. En dat geeft natuurlijk de nodige energie! En die energie is weer hard nodig, want ja, er zijn soms heus wat frustraties over hoe het er hier aan toe gaat. En als ik dat zo eens aanhoor dan is het lang niet altijd zoals men dat in Nederland zou aanpakken of doen (niet dat dat overigens altijd ideaal is).

Op Aruba is de vriendjespolitiek helaas niet van de lucht. Bij elke wisseling van politieke macht wisselt de complete administratie (overheidsfuncties, immigratie, belastingdienst e.d.) doordat er andere poppetjes worden neergezet die weer andere poppetjes onder zichzelf neerzetten of waarschijnlijker nog neergezet krijgen. De lange termijn strategie ontbreekt veelal compleet en de economie kan zich zonder steun niet draaiende houden. De ene regering gaat totaal voor andere doelen als de andere, zodat het flink schommelt. Je kunt daarmee erg goed zien dat het land zich nog steeds aan het vormen en ontwikkelen is, maar vooral ook erg klein is… Iedereen kent al snel iedereen en het is dus voorzichtig manoeuvreren. Gelukkig is het naast tenenkrommend toch ook best aardig aan te zien, omdat we ons hier goed op voorbereid hebben!

Zelf heb ik op het arbeidsvlak op het eiland wel wat dingen lopen, en er is er vast één die de komende maanden toe gaat happen, maar het loopt beslist nog geen storm. Van de week had ik een bijzonder leuk gesprek waarvan de gesprekspartner zei “Ik zou je zo aannemen!”. Helaas werd dat gevolgd door de zin “Maar er is geen budget….” Tja, dat is zeker een dingetje… ik ben een dure werknemer en ook nog “Macamba”. Vrij vertaald naar “witte huid”, maar of het (soms) een negatieve lading heeft is men nog niet over uit. (Ik vind het zelf wel een prima geuzennaam). De huidige politieke macht houdt in ieder geval niet zo van buitenlanders (onafhankelijk van de huidskleur) en doen het liever zonder… Dat helpt mij helaas niet.

Ik hoef me nog niet te vervelen,hoor, want gelukkig belde de Postcode Loterij twee weken nadat ik was gestopt en daar werk ik weer even voor op afstand. Een beetje saai is het wel, omdat door het tijdverschil iedereen in Nederland rond 10 uur bij mij (al lang) af is gehaakt, maar…. Nuttig bezig (ja, collega’s kom maar met de opmerkingen….😆) en geld in het laadje.

Mijn kantoor is in ieder geval voorzien van een perfecte airco, goede koffie en het raam waar mijn beeldscherm voor staat biedt prachtig zicht op de lucht en wuivende palmen! Met een beetje geluk inclusief uitzicht op een vrolijk fluitende Troepiaal (fel oranje vogel).

Deze zat net naast me in de tuin…

Verder hebben we de afgelopen maanden onze eerste gasten “overleefd”! Hahaha! Nee, was erg gezellig! Begin april kwamen Jan & Maaike, en Sanneke, Joas, Nora & Julia kwamen ons deze maand met een bezoekje vereren en hebben veel van het eiland gezien.

Dan het laatste vermeldenswaardige bericht, we zijn beide geslaagd voor Papiamento basis cursus met een 9,51 en 9,63! Ik had een extra fout in een (vertaalde) Nederlandse zin! 😂 Het stelde helaas niet veel voor en het examen nog minder (in teams en woordenboek paraat… En toch fouten maken… ), maar de eerste basis is gelegd en we hebben er weer erg leuke mensen door leren kennen!

Nou… dat was het alweer, tot een volgende keer maar weer! Ik zal m’n schrijfleven beteren! 😂